WIJ

Bernard & Ingeborg – sinds 2 juli 1988

Soms begint een groots liefdesverhaal met iets kleins. Geen rozen, geen muziek, maar de ronde bank bij de haard in club PPM, een grap, een biertje voor een kus op mijn wang. Zo ontmoette ik haar. Ingeborg. In de nacht dat ik klaar was met plaatjes draaien en bij de Vissenkom nog even nagenoot van het leven, tussen twee onbekende, leuke dames in. Eén van hen bleek Janneke, de ander Ingeborg. Ingeborg kwam uit Utrecht en logeerde bij haar nicht. En ik, ik viel voor haar zonder dat ik het doorhad.

Wat volgde was een nacht vol dans, gelach en later Garfield-strips in een bovenwoning aan de Appelmarkt. Geen grootse plannen, gewoon samen zijn. De ochtendzon bracht me naar huis met één gedachte, wat een mooie, koppige, leuke vrouw. Diezelfde dag belde ik haar, of we nog eens gezellig zouden doen. Dat vonden we allebei wel een goed idee.

Na een paar keer daten werd het 2 juli 1988. We zochten een restaurantje in Utrecht maar kwamen midden in een voetbalgekte terecht, de dag dat Nederland Europees kampioen werd. #Bleek
In een TL-verlicht Charlie Chiu’s, tussen fanta en babi pangang, stelde ik haar dé vraag… en ze zei ja!

Sindsdien zijn we samen. Niet zomaar bij elkaar gebleven, maar écht samen. Door diepe dalen, rechtszaken, verlies, ziekte, de onvervulde verlangen naar kinderen, het loslaten van familie. Maar altijd ook omringd door een onvoorwaardelijke vriendenkring. Een Drakenclub vol trouw, humor en warmte, die ons tot op de dag van vandaag draagt.

We hebben geleefd, geroeid tegen de stroom, onszelf opnieuw uitgevonden, anderen opgevangen. Wij gaven ons altijd helemaal aan de wereld en ontdekten dat je dan ook liefde terugkrijgt, vaak op onverwachte momenten, van mensen die ons als hun reserveouders, hun vertrouwden, hun veilige haven beschouwen… #Dankbaar

Was het altijd makkelijk? Nee. Soms zaten we met de ruggen naar elkaar. Maar we eindigden altijd weer met onze ogen naar elkaar. In hetzelfde bed, in hetzelfde vertrouwen, in dezelfde liefde. Ingeborg heeft de liefste ogen van de wereld. En daar blijf ik dus maar voor vallen…

Soms is het leven wild, soms stil. Soms raak je kwijt, soms vind je terug. Maar echte liefde? Die blijft. Als je durft. Dus aan iedereen die het nog niet heeft gevonden… geef je, helemaal… Houd niet te veel stukjes voor jezelf, want liefde vraagt om alles. En ja, het kan pijn doen, maar het levert ook alles op wat telt in het leven… liefde!

Op 2 juli 2023 vieren we elk jaar het samenzijn. Puur. Zonder leugen. Zonder terughoudendheid. En ja, als mijn moeder in 2009 niet plotseling was overleden, waren we op Ingeborgs verjaardag 09-9-2009 getrouwd. Maar ach, wij zijn al zo lang getrouwd in daden, dat een ceremonie slechts een voetnoot zou zijn geweest.

Bernard, alleen maar liefs…
En van Miss i.
Samen zijn is de mooiste reden waarom ik elke dag wil blijven vechten voor het goede.

Lees ook dit leuke bericht over ons in het AD #KeiVerliefd