Wandelen met mijzelf #08

Werkkisten uit en wandelschoenen aan, wandelen met mijzelf… Ik had het mijzelf ook belooft en wat ik beloof doe ik…

Deze keer richting het stadhuis, ik had wat foto’s nodig.
Naar de plek waar ik al jaren met regelmaat bij diverse fracties aanschuif en wat nu alleen de fractie van D66 is geworden. Ooit bouwde mijn schoonpa het nieuwe nu oude stadhuis, daar waar ik in mijn jeugd ging kijken naar de ruiming van de begraafplaats, zonder te weten. De jeugd en de begraafplaats is er nog deels, het lepeltje feestje niet meer…

Dit weekend was heerlijk met onze draken ik genoot na van de logeerpartij, en er doemden ook oude verhalen op…. er komt een verhaal en een wandeling met mooie lieve mensen naar boven… 

Ik liep eens met Boosje ze kwam in mijn hoofd voorbij.
Ze was furieus, hoe kan zij dat over een vriend van haar zeggen als ze die ook nog kent, iedereen weet toch hoe hij het bedoelt, de laatste man die iets seksistisch bedoelt als hij zegt “lieve, mooie boosje…” in een zin op de socials zet, is hij het wel. Zij snapt hem gewoon niet!  Ik zeg “Maar niet iedereen kent hem en velen lezen dit wel. Het is lastig als kerel puur en eerlijk te zijn in deze tijd naar dames waar helaas bij veel dingen momenteel een waarde oordeel over is die niet altijd klopt. En dat is niet helemaal onterecht maar fijn dat jij het wel zo wil lezen. Want ik wil ook heel graag mijzelf blijven en complimenten kunnen geven aan iedereen zonder bijbedoelingen, dus laat het hem vooral blijven doen. Mensen die hem echt lezen begrijpen wel…” zij, “Hmm… gewoon een stom mens!”

Jelle Bakker werkte ooit bij ons.
Er komt donderdag 31 een docu over en met hem op TV, hij is tof en tranentrekkend, het einde klopt niet helemaal, hij heeft geen museum gehad, wel een expositie. #KijkenMensen

Jelle een klassiek autistische en zeer begaafde kerel die weet wat hij wil, daar kunnen heel wat zogenaamde perfecte mensjes nog een puntje aan zuigen. Op een bijzondere wijze (mensen die mij al langer volgen kennen het verhaal wel) is hij bij ons van 2011 (1e jaar Winterkwartier) tot 2015 bij ons aan het werk geweest, dat vond hij interessanter dan vogelhuisje lijmen op de dagbesteding. Terecht, want zijn leercurve in techniek en met apparatuur was bijzonder te noemen, wij noemden hem wel eens onze engel in voor ons zware tijden… Samenwerken met hem was soms ook pittig daar moet ik eerlijk in zijn, want… hij wist wat hij wilde… en communiceren was soms lastig… #ZegMaar
Affectie en uitspreken van gevoel was er niet, wel kon ik hem als één van de weinigen af en toe huggen, wat uitzonderlijk is. Hij liet liefde wel merken door hele kleine dingetjes te doen of te maken waar Ingenborg en ik blij van werden, vaak pesterijtjes ook. Was het niet okay dan liet hij dat merken door de dingetjes fout te doen. Iets wat hij werkelijk normaal gesproken niet deed, sterker nog hij verbeterede “irritant” vaak mijn fouten.

Hij mocht bij ons ook aan de knikkerbanen werken en samen bedachten we meer dingen in de vormgeving en nog meer conceptueel. Dit hoefde je ook maar 1x uit te leggen en hij bedacht ze per minuut… en daar vonden wij elkaar nog meer in dan al in heel veel andere dingen…

In 2015 maakte Jelle de 10.000 marble run en de TV/media wereld sloeg aan toen hij viral ging…

Hier op kantoor de telefoon roodgloeiend van kranten en TV redacties… we hebben er toen één uitgekozen omdat die als enige de beginvraag stelde… “Hoe is het met Jelle? En lukt het een beetje voor hem om alles onder controle te houden? Zou hij het leuk vinden om vanavond in het programma te zitten?” SBS6 belde en gaf de opdracht om zo en zo laat in Apeldoorn (geloof ik) bij een net opgeleverde knikkerbaan te zijn, want er waren TV mensen naar toe gestuurd… dus hup gaan… #ButNot Ik schrok toen al van de wijze van werken in die industrie… #Triest Op de redactie van Jinek RTL toen nog NPO werd hij keurig gevraagd wat hij het liefst had en dat werd zo uitgevoerd, dat voelde fijn voor hem. Ik ging mee als begeleider en wat hebben we een leuke avond gehad!

Hij ging uitvliegen zoals Ingeborg en ik het toen noemden, hij ging (bewust) foutjes maken om te laten merken dat hij wel klaar was met dit werk, ik kom hem lezen en schrijven dus begreep hem zonder woorden. Het is één van de meest waardevolle relaties die ik heb, nu op afstand maar we volgen elkaar nog en hebben elkaar lief.
Wij zijn nog steeds rete trots op deze man die van vogelhuisjes maken op de dagbesteding naar zelfstandig wonen en werken ging aan zijn grote liefde knikkerbanen bouwen.
We missen hem nog met regelmaat en horen nog steeds zijn manier van praten in ons hoofd.

En ik weet het is een kerel die weet wat hij wil… en dat kan soms frustrerend werken, maar als je dat omarmd en begrijpt… dan heb je de mooiste man op aarde aan je zijde staan…
En met zijn broer Dion Bakker als rugdekking heb je goud in handen.

Zit hier nu alleen in de nacht achter mijn bureau, nog heel FF zitten en voor mij uitkijken, uitkijken op wat nog komen gaat.

Nu moet ik weer loslaten… heel langzaam want ik wil niets laten vallen…

Wandelen…
In de loop der jaren heel wat met en voor anderen gedaan… nu ff voor mijzelf…

Wandelend maak je altijd stappen vooruit…

En donders wat is een late zomeravond in het net opgeruimde Lepeltje Lepeltje plantsoen van Amersfoort toch romantisch mooi tijdens de ondergaande zon.

Nu naar bed en hopen dat mensen tot zelfreflectie komen…

Lees hier de reacties op de socials.

#WandelenMetMijzelf #08
#WieIkBen #BeetjeStoer #AlleenMaarLief #JeZelfBlootgeven #IntensLeven

Om mezelf te laten zien maar vooral ook om te laten zien dat, soms ff niet, bijna alle mensen lieve goede mensen zijn, maar de kans moeten krijgen dat naar boven te laten komen… #DaaromDus