Wandelen met mijzelf #07

Ik deed het nu ff in mijn gedachten, wakker liggend in bed ff wandelen in mijn hoofd, piekeren en nadenken wat wijsheid is.

Ik had het mijzelf ook belooft en wat ik beloof doe ik… Deze keer liep ik nu in gedachten de Soesterweg af richting het poortje aan het einde van de Soesterweg waar ooit een schooltje stond en je onder de Amsterdamseweg naar het Kamp kon lopen.

Lief kind,
Deze week kreeg een hele lieve vriendin een heerlijk klein babytje in haar armen, een begaafde dame die voor het vinden van een levenspartner wel even onderweg is geweest… Als ik mij kon opsplitsen en verjongen was ik zeker een jaar of wat geleden gaan proberen haar mijn dame te maken… <3 #PrachtMens

Woonwagenkamp Amersfoort,
Ik kwam daar nog wel eens in mijn vroege jeugd, had daar wel een paar jongens die ik kende en ik kwam er wel eens met mijn vader die er onderdelen voor de taxi’s vandaan haalde. De Afotax was ooit van onze familie. Ik vond het een spannende en gave wereld, er leek niks geregeld en toch was dat uiteindelijk duidelijk wel zo. De meeste tikken in mijn leven kreeg ik van de kampmoeders die mij de wagen uit bonjourde omdat ik met mijn schoenen naar binnen liep. De mannen hadden hun eigen plek en sliepen wel eens onder de wagens, ik vermoed dat moeders ze ff niet binnen wilden hebben. Verder konden en mochten we daar veel, spelen in de sloopauto’s, hutten bouwen, banden schommels maken en vies worden. De meisjes waren vaak echt meisjes meisjes met al vroeg mooie jurkjes en veel sieraden daar houd ik nu nog van. Lage opleidingen, hoge opleidingen, veel of weinig centen, een beetje gek of een grote bek… iedereen deed daar wel mee leek mij, veel muziek, vaak live op accordeon. Alles leek duidelijk, iedereen had zijn eigen rol, dat is wat ik er aan overhield. Maar ja wat zag ik niet… rond mijn 10e tot 12e jaar schat ik… Ik had het thuis goed en dat was mijn denkkader tot dan toe.

Vrijwilliger,
Vorige week kreeg ik plots na een half jaar even geen contact vooral omdat het niet meer nodig was een heel lief berichtje en daar moest ik vannacht ook weer aan denken, want dat doet mij goed. Dit mooie jonge mens die ik leerde kennen via het culturele vrijwilligers netwerk en waar ik een aantal jaren geleden mee aan de praat raakte omdat een vriendin van haar/hem die ik al een beetje hielp mij bewust voorstelde. In de jaren veel gekletst en heen en weer gechat, zhij liep vast op haar/zijn manier van denken over hoe zhij er uit wilde zien en met wat of wie zhij een relatie zou willen. In haar familie werkelijk onbespreekbaar door met name geloofsovertuiging. Ik stuur hem/haar net onderstaand/bijgevoegd bericht (filmpje) door voor herkenning en vraag of ik het mag droppen met het berichtje en dat was goed. Daar kunnen we anderen ook meehelpen vond zhij ook. Zhij was haar hele familie kwijt door de keuzes die zhij toch maakte, maar nadat ze doorhadden dat daar toch de liefde zat zijn ze heeeel… langzaam weer naar haar/hem toegekomen in de loop van de jaren. Zhij heeft een nieuwe vriendenkring nu buiten Amersfoort opgebouwd en is weer gaan werken en studeren… En belangrijker zhij durfde uiteindelijk naar de pride Amsterdam om zich te laten zien… <3

Constateringen,
Na al die jaren van begeleiding, komt toch wel die alles ondermijnende geloofswaanzin (ja sorry), of gezinnen met ouders die zelf labiel of niet capabel zijn hun eigen leven in te richten en dit laten overslaan op hun kinderen als hoofdprobleem naar boven en wetende dat dit van generatie tot generatie doorschuift veroordeel ik werkelijk niet de ouders. #Never

Ik sprak deze week met iemand die dezelfde gedachtegang als die ik met regelmaat heb, maar zij sprak die hardop uit… “Waarom worden kinderen uit huis geplaatst als soms duidelijk is dat  Pa, Ma, Oma of Opa,… het probleem is voor het jonge mens… die zouden er dan toch uit moeten en geholpen moeten worden”  Maar ja onmogelijk… in het huidige denken…

Onderliggend niet op tijd erkende of verborgen trauma, autisme, borderline, ptsts komen bij mij toch ook sterk naar boven als rode draad waardoor mensen anderen verstoten, de verkeerde vrienden omarmen, vereenzamen en zwak sociaal netwerk opbouwen. In (ook coaching) gesprekken kom ik dit best vaak tegen, dan is het erg lastig dit te benoemen of als ze het zelf opperen te bevestigen, omdat ik geen pro ben en per definitie geen patiënt wil maken van iemand… Als je er mee kan leren dealen en leven dan kan dit juist zelfs goud zijn… Meestal kan ik om het gegeven heen coachen als ik weet… het lukt mij dan tot nu toe de mensen toch goed te helpen en langzaam bewust te maken van hun andere kant, er ontstaat met regelmaat een ander mens die wel zijn draai in het leven en op het werk kan vinden. Helaas komt het te vaak door depressie, vereenzaming  en lichamelijke problemen pas op latere leeftijd naar boven en verstoord het hun werk en gezinsrelaties intens waarop ze gaan of moeten handelen. Als het een GGZ opdracht is kan ik professionals inzetten die die stap van benoemen wel kunnen maken overigens. #WeetDat #VraagHulp

Slapen lukte niet meer, dus toch in de vroege ochtend maar een blokje om gedaan met nog meer heen en weer schietende gedachten en dit uitschrijven.

Aankomende week vol aan de bak voor D66 Amersfoort een partij waar ik mij thuis voel omdat we vooral preventief willen denken, #Onderwijs #Cultuur #Sport de plekken om te leren, jezelf te herkennen en te erkennen.

En donders wat is een slapeloze nacht toch interessant en waardeloos tegelijk…

#WandelenMetMijzelf #07

#WieIkBen #BeetjeStoer #AlleenMaarLief #JeZelfBlootgeven #IntensLeven

Om mezelf te laten zien maar vooral ook om te laten zien dat, soms ff niet, bijna alle mensen lieve goede mensen zijn, maar de kans moeten krijgen dat naar boven te laten komen…

Zie hier eventuel reacties op mijn facebook post.