Wandelen met mijzelf #03

Onrust… toch maar weer even doen wat ik mijzelf beloofd had en wat ik beloof doe ik…wandelen met mijzelf… Had na het klussen joggingbroek aan gedaan en deze maar aangehouden.

Deze keer richting Meander, naar de plek waar ik januari 2017 plots naar toe moest…

Eergisteren toch na een energieke start voor D66 Amersfoort afgelopen 3 maanden vanaf een visie naar uitvoering, gisteren meteen toch al de finale met de laatste ronde in het stadhuis. In snel tempo weer in het teamgevoel terug waar ik op hoopte… Het is fijn weer aan te sluiten bij deze mooie club mensen. De finale borrel laten gaan, dat was nog voor diegene vond ik die het hele jaar samen keihard geknokt hadden voor onze bruisende stad.

Gisteren, iemand op weg geholpen om van ZZP naar ondernemer te gaan, dat was schrikken, we hebben maar blokjes meer gewandeld. Het gaat spannend worden maar ik denk dat het hem gaat lukken met de juiste mindset.

Ook een van onze draken een beetje op weg helpen een beroemde artiest te worden, socials, routeplan en vooral zijn eigen ideeen laten uitspreken en helpen waar te maken… Even samen wandelen door zijn hoofd vol met bijzondere ideeen…

Maar vannacht had ik pijn in mijn hart, emotionele dan… van nogal wat dingen die de laatste maanden spelen en die momenteel naar boven komen… Nu ben ik super stoer natuurlijk maar ja… hoe ouder hoe sentimenteler, dat zien jullie al wel in de eerdere wandelingetjes met mijzelf…

Ik dacht ik loop de route die ik in januari 2017 in de nacht met spoed nam omdat ik mijn hart niet vertrouwde… en dat bleek te kloppen. Dat kloppen deed hij nog wel maar zeer stroef… Ik stond net bij de kamer op de spoedeisende hulp waar ik lag te wachten op de uitslagen. Ineens weet ik weer dat door de man die een kamer ernaast stierf ze voor mij meer tijd hadden… #Bizar01 Ze waren namelijk eerder van plan mij naar huis te sturen omdat bij de eerste meting niks te vinden was… de tweede dus wel… De dag erop bleek bij een katheterisatie dat de stent die in 2010 geplaatst was dat die compleet dicht zat… De dag erop lag ik in Utrecht en hebben ze mijn stoere borstkas opengemaakt… In de nacht ervoor heb ik naar lieve Ingeborg, mijn gezin en mijn vrienden inclusief mijn oude baas mails geschreven, die automatisch verstuurd zouden worden als ik ze niet tegen zou kunnen houden…

Ik ben ongeveer een kwartier dood geweest als je er van uit gaat dat als je een hart stillegt je niet meer leeft… Ik was geestelijk al weggemaakt met het lied Hotel California in mijn hoofd… Maar ze hebben mij weer helemaal opgestart… Binnen een week was ik weer thuis met een betere versie van mijzelf… #Bizar02

Het besef dat je binnen een paar seconden van levend naar dood kan gaan als je te laat ben en dat ze je hart en geest uit kunnen zetten, maakt wel dat ik daarna een ander leven ben gaan lijden…

Die mails maken heeft mij toen veel pijn gedaan, vooral omdat daar veel in stond wat ik daarvoor nooit uitsprak…

Ze zijn nooit verstuurd, maar vanaf toen ben ik mij vooral in laten voelen dat ik iemand liefheb gaan specialiseren. Het afzeiken dat ben ik ook blijven doen, maar nu nog meer om mensen verder te helpen of na te laten denken…

Ook wacht ik nergens meer mee… doen als het kan… want voor je het weet ben je……

Daar zit mijn permanente gevoel van urgentie in om te handelen in daden en mij uit te spreken in liefde. #DanWetenJullie

Aankomende week weer gesprekken over toekomst voor onze pracht stad… beetje verbinden…

Nog FF zitten en voor mij uitkijken, uitkijken op wat nog komen gaat.

Wandelend maak je altijd stappen vooruit…

In de loop der jaren heel wat met en voor anderen gedaan… nu ff voor mijzelf…

En donders wat is een zonsondergang aan onze Eem toch ontroerend mooi…

Nu weer terug lopen en toch vooruit gaan…

#WandelenMetMijzelf #03

#WieIkBen #BeetjeStoer #AlleenMaarLief #JeZelfBlootgeven #IntensLeven

Hier het hele Open Hart verhaal.
Ga hier naar het origineel social bericht voor de reacties.