Wandelen met mijn moeder…

FF wandelen met mijzelf… en…

Gisteren was ik op Rusthof daar waar wij al afscheid van veel lieve mensen hebben genomen…
Ik was er voor een vriend om twee geluidsklussen voor hem te fixen, tussendoor had ik tijd om even verder het terrein op te lopen.

De lange laan af, ik ging als vanzelf naar daar waar mijn moeder in 2009 uitgestrooid was, ik was er nooit eerder naar op zoek gegaan, geen behoefte of gevoel van nut…
Het rare is dat de weg er naar toe meer gedachten opriep dan staan op ongeveer de plek waar we haar uitgestrooid hadden met madeliefjes zaad…
We hadden haar alleen… verteld dat als er ooit een dochter zou komen ze zo zou gaan heten…

De plek is een natuurdeel met bos beplanting, de madeliefjes zijn er denk daar ook nooit gekomen…

Terug naar de ceremonie voor de omgekomen Russische soldaten bedacht ik mij dat het goed is zo, Ingeborg en ik kunnen onze grote liefde en energie kwijt in vele mooie mensen die om ons heen leven en beleven. i vandaag als vrijwilliger naar het asiel en ik heb net een pepchat met een te lieve draak achter de rug.

Vertrouwen, liefde, eerlijkheid en respect geven aan zoveel mogelijk mensen en zorgen dat ze zoveel mogelijk door één deur kunnen om samen te zijn was haar ding.
Ook zij kreeg het wel eens niet terug… maar dat heeft haar nooit veranderd bedacht ik mij…
Ik heb haar nogmaals beloofd dat ik altijd blijf wie we zijn.

In de verte zie ik mensen met gebogen hoofd van het ereveld lopen…
Ik keek op naar de eerste zomerzon van het jaar…

Dank je ma dat je er gewoon overal nog bent!
We leven zoveel mogelijk onze laatste dag…