Samenwandelen #01

Het lijkt veel, maar het zijn vaak korte verhaaltjes…
Het is wel handig als je editie wandelen met mijzelf deel #02 leest, daar ligt de basis voor dit verhaal.

Werkkisten uit en wandelschoenen aan, wandelen met mijzelf… Ik had het mijzelf ook belooft en wat ik beloof doe ik… Maar het pakt deze keer ietsje anders uit… En dat is goed…
Deze keer richting de bunkers aan de Eem, naar de plek waar het water van de Lunterse en Gelderse beek gemeenschappelijk naar het Eemmeer stromen…

Afgelopen dagen weer vele intense gebeurtenissen… bij haar is er zuurstof gekomen bij mij nog niet echt… Ik mag er nu open over schrijven van haar, dat had ik toch al gedaan, maar dan anoniemer… het lezen van mijn, haar en verhalen van anderen vond ze bevrijdend doordat het dan los komt te staan van haar… ik noem haar naam echter niet, ze mag zelf reageren.

We hadden afgesproken onder het afdakje van de Koppelbrug, ff wandelen deden we de afgelopen 3 jaar al 6x verder veel App contact.

Eerst ff in een pracht zonnetje door mijn wijkje lopen… Deuren open, muziek door de gang met een Arie die er eentje van Dries tarte… Kinderen die een hekje staan door te zagen van pa, ma of de woningbouwvereniging en twee honden die elkaar wel heel erg leuk vonden… ik dacht dat de paartijd al over was… Waarom ik een zonnebril op mijn pet draag… ik zeg voor de zekerheid als ik verblindend mooie mensen zie… dus ik kan het nu nog op mijn pet houden… #Bulderlach Mooi ook bij de Hoefslag waar men met een sigaretje in de ene hand en een frikandel in de andere mij joviaal probeert te groeten waardoor zijn buurman het inmiddels betaalde bakje moest opvangen… broekje speciaal met uitjes… #Hoppa

Op haar verdieping had ze het de andere dames laten lezen, hoefde ze het niet te vertellen.
Ik zeg, tot aan de derde bunker zeggen we ff niks…
Na de botenbouwwerf haakt ze in… en zegt niks maar laat haar hoofd hangen en leunt in mijn arm…
“Bedankt…” ik zeg ssst…

……

Ze zei niks meer, maar bleef niet stil… ze zag en hoorde het niet, maar ik kon mij ook niet helemaal meer inhouden… dat leest ze nu… jij ook bedankt… X

……

Bij de derde bunker gaan we in de Eemberm zitten, hoe is het nu? Ze zegt “best heel erg goed dacht ik de laatste dagen, totdat ik van jou niks meer mocht zeggen zojuist” Ik zeg pcies daarom… zo werkt dat, maar goed te horen dat je je sterk voelt, zo kwam je ook aanlopen, ik werd er blij van, maar nu alleen op de wereld hoe voelt dat? “Ik ben niet meer alleen, dat was ik toen ze nog leefde”

……

“Het klinkt en vreemd maar door haar voelde ik mij juist alleen”

……

“Ik heb nu geen zorgen meer”
Ik snap je voor een deel, maar je had ook nog je eigen zorgen en ik weet dat je die ook met je moeder deelde.
“Maar daar kon ze nooit wat mee, jullie wel” Dat vind ik fijn om te horen maar ik schrik wel, dan hebben we dat niet echt goed in de gaten gehad. Ze gaat schuin achter tegen mij aanzitten en pakt mijn hand. “Ik heb ook 2 maanden geleden mijn laatste deel schuld afgelost, hebben jullie volgens mij ook niet in de gaten”

……

Ik post ff een foto en laat het ff bezinken… Ik vraag uiteindelijk, wat wilde je bewijzen?
“Niets, het gebeurde gewoon na een gesprek met Hein begin dit jaar” Ik zeg ah! over weer gaan leren?
“Ja en dat kan pas als ik mij weer zelfstandig voel, tenminste dat zeg jij altijd als ik verder wil komen”
Dus je had jezelf wat te bewijzen… “yes en jou…”
Wat mooi, ben trots! En wat gaat het worden?
“Ik wil wat met kinderen ik wil orthopedagoog worden.”
Wat mooi! dat zou ik zeker ook gedaan hebben als ik opnieuw kon beginnen… gaaf!
“Dat weet ik”
“Zullen we teruglopen het wordt donker”
Achter ons rennen de Hazen over het pad en het begint te regenen… ik zeg, geen paraplu verdorie!?
“Voel mij warm…”

Ik vind je moedig…

Zit hier nu alleen in mijn bibliotheek dit te schrijven wat ik normaal tijdens doe, nog heel FF zitten en voor mij uitkijken, uitkijken op wat nog komen gaat.

Nu moet ik laten gebeuren…

Wandelen…
In de loop der jaren heel wat met en voor anderen gedaan…
Wandelend maak je altijd stappen vooruit…
En donders wat is een zomer avond in de berm van de Eem toch verrukkelijk groenruikend bij een regenbui…

#Samenwandelen #01

#WieIkBen #BeetjeStoer #AlleenMaarLief #JeZelfBlootgeven #IntensLeven

Om mezelf te laten zien maar vooral ook om te laten zien dat, soms ff niet, bijna alle mensen lieve goede mensen zijn, maar de kans moeten krijgen dat naar boven te laten komen… #DaaromDus

Zie hier eventuel reacties op mijn facebook post.