Lijderschap…

Er wordt veel gesproken over leiderschap, over strategie, over invloed, over het vermogen om anderen mee te krijgen. Maar de ware essentie van leiderschap ligt veel dieper. Echt leiderschap begint niet bij macht, niet bij populariteit, en niet bij het najagen van korte successen. Echt leiderschap begint bij trouw, trouw aan je waarden, aan je visie, en aan het grotere geheel dat je dient. Leiderschap wortelt niet in ambitie, maar in dienstbaarheid.
Het vraagt de moed om koers te houden, juist wanneer het pad ruw wordt en comfort geen gids meer is.
Echte leiders nemen beslissingen die niet bedoeld zijn om te plezieren, maar om te dienen… keuzes die pijn kunnen doen, omdat ze hervorming vragen in denken én in doen. Niet uit dwang, niet uit ijdelheid, maar omdat zorgvuldig en eerlijk overwegen heeft laten zien dat dit de weg is die uiteindelijk het beste is voor de gemeenschap als geheel...

Bij je waarheid blijven onder groepsdruk
In een wereld die snel meebuigt met de wind van de publieke opinie, blijven echte leiders trouw aan hun innerlijke kompas. Ze buigen niet onder groepsdruk, ook niet als die fel en dichtbij is. Ze spreken eerlijk, handelen oprecht en nemen de verantwoordelijkheid voor de spanning die dat oplevert. Zelfs als anderen hen liever zien aanpassen… of zien zwijgen…

Resultaat is niet het enige doel
Een leider stopt niet halverwege omdat het lastig wordt. Resultaat behalen is niet altijd het belangrijkste… doorzetten is nodig om praktische lessen te leren, voor zichzelf én voor anderen. Elk proces is een leerschool waarin ook imperfectie ruimte krijgt. Niet alles hoeft goed te gaan om waardevol te zijn. Groei ontstaat juist door het onderweg zijn, door het zoeken en vallen, en uiteindelijk door het opstaan met meer inzicht dan je eerst had.

Betrouwbaarheid als fundament
Betrouwbaarheid is het fundament onder echt leiderschap. Doen wat je zegt en zeggen wat je doet, tenzij het je het onmogelijk wordt gemaakt, en ook dan eerlijk uitleggen waarom. Leiders incasseren niet alleen klappen voor zichzelf, ze vangen de eerste klappen op om jongeren en kwetsbaren te beschermen, zodat zij in veiligheid hun lessen kunnen leren en zichzelf kunnen ontwikkelen.

Lastige maar noodzakelijke keuzes
Soms vraagt leiderschap ook het dienen van mensen die boven je gesteld zijn, maar die het belang ondermijnen of het vertrouwen van de organisatie schaden. Ook dan moet je de moed hebben om hen eerlijk aan te spreken, en zo nodig voor te stellen dat zij vertrekken… Niet uit wrok, maar omdat het belang van de visie en de gemeenschap groter is dan individuele posities of ego’s. Zuiverheid vraagt soms om pijnlijke ingrepen.

Fouten maken om anderen te liften
Een leider moet bereid zijn bewust fouten te maken, niet uit onverschilligheid, maar om anderen te liften. Soms betekent dat dat je ruimte geeft voor experimenten, dat je risico’s neemt waarvan je weet dat ze niet perfect zullen uitpakken, alleen maar om anderen de kans te geven te leren, te groeien, hun eigen kracht te vinden. Leiderschap is niet het bewaken van een foutloos imago, maar het scheppen van een omgeving waarin falen veilig is, waarin anderen mogen vallen en opstaan zonder angst.

Van een ander optillen word je zelf sterker… #Bernarddingetje

Blijven leren en bijstellen
Tegelijk vraagt echt leiderschap om een open hart voor wijsheid van anderen. Je bent nooit klaar… Je stelt je permanent beschikbaar om je wetenschap, je overtuigingen, je aannames bij te stellen als de werkelijkheid daarom vraagt. Niet wie het hardst roept, maar wie het meest bereid is te blijven leren, wordt een bron van kracht voor zijn omgeving.

Omgaan met angst en verraad
Soms kom je als leider mensen tegen die niet alleen afhaken, maar zich actief tegen je keren. Ze steken je een mes in de rug, niet uit moed, maar uit angst… angst om buiten de groep te vallen waarmee ze zich gesteund voelen. Ook al schuilt juist daarin wellicht het verraad. Misschien beseffen ze ergens dat ze een verkeerde richting gekozen hebben, maar ze blijven hardnekkig vasthouden aan onwaarheden om zichzelf of een select eigen belang te beschermen. Vaak is het niet alleen angst die hen gevangen houdt, maar ook schaamte, schaamte om hun misstap toe te geven, schaamte die al het fatsoen te vaak blokkeert en de afstand tussen jou en hen definitief maakt.

Echt leiderschap vraagt dan niet om terug te slaan. Niet om dezelfde wapens te hanteren, maar om te blijven staan in eerlijkheid, in openheid, in trouw aan wat groter is dan je eigen gekwetste trots. Dat betekent niet dat je naïef moet zijn. Je moet helder zien wie niet meer bereid is te bouwen aan het gemeenschappelijke doel en soms afscheid nemen om de zuiverheid van de missie te beschermen. Niet uit wrok, maar uit liefde voor wat nog wél kan groeien. En dit alles, totdat het moment komt dat verdergaan zou betekenen dat je jezelf verraadt…

Verraad is pijnlijk. Lafheid is teleurstellend. Schaamte is verstikkend…

Maar het zegt uiteindelijk meer over de ander dan over jou. En het maakt je nog dieper bewust van het offer dat echt leiderschap vraagt, niet alleen het verlies van comfort of erkenning, maar soms ook het verlies van vertrouwen in mensen die je ooit dichtbij liet komen.

De pijn van het ware lijderschap
Een mens die werkelijk wil groeien in (persoonlijk)leiderschap, zal altijd proberen te begrijpen in welke context fouten zijn gemaakt. En als iemand de moed vindt zijn misstappen eerlijk te erkennen, zal hij of zij bereid zijn om te vergeven… niet uit zwakte, maar uit begrip. Een leider, maar ook ieder mens die wil groeien, zal nooit de confrontatie of het gesprek uit de weg gaan. Zelfs als het moeilijk is, zelfs als het ongemakkelijk is, zijn dit de momenten waarop we de diepste lessen leren. Het vraagt moed om moeilijke gesprekken aan te gaan, om te erkennen waar dingen mis zijn gegaan, en om samen te zoeken naar manieren om verder te gaan. Zonder deze confrontaties blijven we vastzitten in oude patronen. Vergeving en begrip zijn krachtig, maar alleen als we bereid zijn de waarheid te zoeken, ook als die ons uitdaagt.

Omdat echte groei alleen mogelijk is in een sfeer van eerlijkheid en ruimte om opnieuw te beginnen…

Leiderschap is uiteindelijk niet een kroon, maar een kruis. Niet een troon, maar een tocht. Een keuze om je eigen zwakheden en angsten onder ogen te zien, om verlies te accepteren waar dat nodig is om het grotere belang te beschermen. Een pad waarin niet jouw roem, maar andermans groei centraal staat.

Bernard

Speciaal voor twee draken waar ik rete trots op ben!
#LessenLeren