Tot uw dienst...
Wel shit maar geen patiënt!
Leven, niet lijden
Ik ben geboren met een afwijking aan mijn arm. Jarenlang wist niemand precies wat het was, en de onderzoeken waren vaak frustrerend en pijnlijk. Uiteindelijk kwam de diagnose: Klippel-Trenaunay. Een zeldzame, chronische vaatafwijking, die zorgt voor een afwijkende doorbloeding en permanente venijnig pijn. Geen helse pijn omdat ik niet beter weet. Dit lijf is van mij, met alles erop en eraan…
Mijn moeder heeft me altijd gesteund, maar ook geleerd wat voor haar een levenswet was… “Als je het niet kunt oplossen, moet je ermee leren leven.” Geen slachtofferrol, geen zelfmedelijden. Gewoon doorgaan, zoals zij dat ook deed met alles.
Op mijn 47e kreeg ik een tweede hartinfarct. Nu geen dottering maar er volgde een operatie, drie bypasses, snel herstel. En weer verder…
In beide gevallen, de arm en het hart, heb ik ervoor gekozen geen patiënt te worden. Geen mens in de wachtkamer van zijn eigen leven. Ik pas het in. Niet door te doen alsof het er niet is, maar door het mee te nemen. Het hoort bij mij, maar het is niet wat mij of mijn leven bepaalt.
Ik ben geen patiënt van mijn kwaal geworden. #Weigering
Lees hier alles…