VPRO-Tegenlicht, Ik in gesprek met Ingeborg Uitslag over VPRO-Doc Naomi Klein en de ruk naar rechts…

Ik en Ingeborg Uitslag in gesprek met Herman Roos, Jan Hille Noordhof en het publiek. Er was een voorgesprek met Herman Roos wat niet opgenomen was om online te zetten, maar wij vonden het zeker ook interessant en relevant, we nemen beiden geen blad voor de mond dus excuses als u geraakt wordt, wij hopen dat u begrijpt met welke intenties wij het uitgesproken hebben.  Luister naar het voorgesprek hier:
 • Bernard van Gellekom voorgesprek over…  

Kijk de hele VPRO documentaire hier:
 • Naomi Klein over de ruk naar rechts |…  

Naomi Klein En de ruk naar rechts
In een tijd van ideologische vervaging onderzoekt Naomi Klein in Dubbelganger hoe de taal van rechts-nationalisme verrassend veel lijkt op die van progressief verzet. Vrijheid, autonomie, identiteit – het zijn woorden die beide kampen gebruiken, maar met een radicaal andere bestemming.

De aanleiding is persoonlijk: een verwarring met Naomi Wolf, ooit bondgenoot in feministische strijd, nu spreekbuis van complottheorieën en vaste gast in de propagandastrategie van Steve Bannon. Wat heeft die spiegelwereld te bieden wat de progressieve beweging mist?

Volgens Klein kijken we te veel naar onszelf – als merk, als held, als identiteit – maar raken we het collectief, het ‘wij’, kwijt. In een wereld vol crises blijven we consumeren, discussiëren en perfectioneren, terwijl de grote vragen onbeantwoord blijven.

Echte hoop vindt ze bij bewegingen die het ik overstijgen. Niet het eigen gelijk, maar gedeelde verantwoordelijkheid. Niet strijd om aandacht, maar daden in gemeenschap. Daar, in het ongemak van samenzijn, schuilt de kracht voor een andere toekomst.

Bernard, ikke,
Na het zien van de documentaire bleef ik achter met een ongemakkelijke onrust. Alsof de beelden en stemmen niet alleen iets lieten zien, maar me ook uitnodigden tot zelfonderzoek. In een gesprek met Herman Roos, Jan Hille Noordhof en Ingeborg Uitslag probeer ik te verwoorden wat me bezighoudt en wat ik zie. Er is iets dat wringt in het debat van vandaag de dag, iets dat steeds weer terugkeert.

We lijken als samenleving te zijn gaan kijken naar elkaar om te veroordelen, niet om te begrijpen. In plaats van nieuwsgierigheid naar wat de ander drijft, bouwen we bolwerken van gelijk. Wie zich niet conformeert aan de juiste woorden, de juiste houding, het juiste verhaal, wordt niet tegengesproken, maar uitgesloten. En dat geldt voor links en rechts, voor woke en conservatief. In die afwijzing groeit juist datgene wat we dachten te bestrijden…

Wat me raakt, is dat kritiek tegenwoordig nauwelijks nog wordt verdragen. Niet als uitnodiging tot groei, maar als afwijzing van wie je bent. Daarmee verliezen we een van de mooiste menselijke vermogens nl. het vermogen te leren van elkaar, ook, of juist… wanneer het schuurt…

En toch zie ik, steeds weer, dat mensen uiteindelijk hetzelfde willen. Ongeacht hun politieke kleur of levensvisie. We verlangen allemaal naar goed onderwijs, fijn werk, veiligheid, gezelligheid, een huis, genoeg te eten, en wat plezier in het bestaan.

Dat is geen links of rechts verlangen, daar is geen ideologie het mee oneens.

Maar de wegen ernaartoe lijken steeds verder uit elkaar te lopen. Alsof elke groep een eigen pad moet volgen… met eigen rituelen, taal en symbolen, zelfs als het einddoel gedeeld is. Dat maakt het niet makkelijker, maar het geeft mij ook hoop. Want als we durven te kijken voorbij de woorden, voorbij het gelijk, dan kunnen we misschien ontdekken dat we al veel dichter bij elkaar staan dan we denken.

Misschien begint een betere toekomst niet bij strijd, maar bij herkenning.

Kijk hier onder naar de registratie van het AMP,(Amersfoorts Media Platform)

Simpel opgenomen met 4 mobiele tel camera’s zonder verdere nabewerking online gezet.
Het AMP is onderdeel van Beweging-FCG