BA’er Bekende Amersfoorter…

Hoe een weddenschap een fenomeen werd

2016 Het begon als een grap. Een weddenschap, in De Huiskamer van Studio-FCG, bij de band waar ik het management voor deed. Zij werden maar niet herkend, al stonden ze avond na avond op het podium in de stad. Deze frustratie probeerde ik vaak weg te nemen door te zeggen dat ze dan ook een artiest moeten durven te zijn met een duidelijk profiel. De muziek gekoppeld aan een naam of gezicht onthoud men slecht, daar heb je een ding voor nodig.
Ik keek ze aan, grijnsde, en zei… “Geef me een jaar. Dan ben ik een bekende Amersfoorter. Echt.”

En dat werd slechts een half jaar, ik werd door mijn aanwezigheid in de stad en op de socials al snel opgemerkt door de schrijvende media. Een eerste artikel was er al snel in indebuurt 033 maakte het eerste artikel die over mijn muziek en cultuurliefde ging…

Niet omdat ik zo graag in de spotlight wilde, maar omdat ik wist hoe zichtbaarheid werkt en voor je zelf of product kan werken. Voor anderen had ik het al vele malen geflikt dus nu voor mijzelf en dan met name om anderen of wat ik lief heb verder te helpen door het in beeld te zetten en daarmee een podium te geven gedaan.
En dus werd ik m’n eigen project!

Ik ontwierp een profiel. Geen glad imago, maar een karakter.
Een volks petje op het hoofd, een ruitblouse die niet om aandacht vroeg maar ‘m toch kreeg, Simpel zwart shirt en never ook maar iets met een opdruk, zwarte spijkerbroek, stoere schoenen, leren polsbandjes een mix van simpelheid, toegankelijkheid en simpele maar duidelijke identiteit.
Mensen moesten niet weten wie ik was, maar voelen dat ik er was en bestond…

#Tompouces, #Bennyburgertime en natuurlijk #Tripeltime #Trus #Amersfoortmuziekstad #Amersfoortcultuurstad de bedachte eigen hashtags die ik al ging gebruiken op Facebook.
Dit kwam op opmerkingen van belachelijkheid te staan… #Dus

Geen marketingcampagne, maar een levend verhaal. Ik dook op in theaters, ateliers, festivals, obscure zaaltjes en kroegen en zorgde deze keer dat de socials het meekregen…
Met rare hoeken, gekantelde foto’s, onverwachte filmpjes. Een beetje irriteren mag een fout gevoel zet tot nadenken. Want schuren is ook raken… 😉

Ik bracht cultureel Amersfoort in beeld zoals niemand anders dat deed, niet als verslaggever, maar als deelnemer. Niet als promotor, maar als liefhebber.
En dat werkte.
Langzaam werd ik die man met die pet. Die man met die lach, die met maximale energie,
die alles wist, en toch niet opschepte. #Kuch

Bekend zijn was nooit het doel.
Zichtbaar zijn voor wie vaak over het hoofd wordt gezien
Dat was het winnende idee.
En zo werd een weddenschap een persona.
Een verschijning.
Een verhaal dat nog steeds door de stad wandelt,
tussen de mensen, de makers, de magie…

#Amersfoortmuziekstad #Amersfoortcultuurstad