Geschieden

24 maart 1969 geboren op de Soesterweg 10 na een paar maanden verhuisd naar nr. 327 waar ik opgegroeid ben en in 1989 overgestoken naar het pand van mijn Opa zaliger nr. 452A toen mijn Oma overleed…

Ik voel me Soesterkwartierder…  ik ken de mensen van alle soorten met al hun gewoonten vanuit het verleden tot het heden. 
Ik voel me Amersfoorter…  ik ken de wijken… heb er geleerd, gezworven vrienden gemaakt en verloren… ik ken de bedrijven en het hart, met al hun nukken en smart…

Ik voel me wereldburger…  zonder grenzen omdat die enkel de eigen gedroomde veiligheid wensen…

Soesterweg,
Genieters en klagers hebben het over het zelfde…
Ze hebben het over je honden poep, achtergelaten door kuierende mensen met hun speelkameraad.
Ze hebben het over je geen voorrang gevent verkeer, zich haastend naar huis en haard.
Ze hebben het over je gekantelde stoeptegels, door wortels van de hemelreikende eiken naar boven gewerkt.
Ze hebben het over de snelheid die je verkeer neemt om daar te komen waar je ons al een leven lang brengt.
Ze hebben het over je in het zonlicht vallend bladerdak, met doorzichtige kleuren van de liefde
Ze hebben het over je verzakkingen door het oude riool die ik als kind nog heb zien gaan wormen door je grond.
Ze hebben het over je parkeren wat ons lopend door de hondenpoep verder dwingt.
Ooit een karrenspoor en ik heb geen vragen meer waarvoor.
Klagers en genieters hebben het over het zelfde…

 

Soesterkwartier…
In het zonnetje rondje Soesterweg gedaan, heerlijke straat toch, het heeft heel Soesterkwartier in zich…

Meer dan 45 jaar leven op de Soesterweg…
het is goed zo…

Amersfoort…
Een plaats ontstaan bij een doorwaadbare plek in de Amer en door de latere rechten een stad! aan de rand van de heuvelrug in het bosrijke landschap genoemd…

Ik zweef door de groene straten en bezie de veranderingen van mijn stad, vele monumenten in ere houdend, met een groots gevoel van eer in een nieuwe omgeving geplaatst…

Met de armen wijd ren ik over de golvende op de oude wallen aangelegde plantsoenen heen, met zijn oprijzende brokken gesteente die de stad elementen van de wereld geeft.
In mijn geest doemen beelden op van de slingerende straatjes in het oude centrum, die door hun vorm al het gevoel van een vrolijk beschonken toestand geven…
De grachten over, bevaren door de Waterlijn, die vrijwillig en luidruchtig de oudheid van de stad rijmen.
Zweverig laveer ik door een stad heen die beroemde kunstenaars en notabelen in zich heeft geherbergd, die liefkozend de hemel in gepredikt worden…
In gedachte daal ik neer op De Lieve Vrouwe Kerkhof… In de avondzon trekt de schaduw van Onze Lieve Vrouwe toren over het plein.
Ik zie mensen genieten van een hapje, drankje en een kletsje…

Vertrekkend langs de oude Eem naar mijn wijk zie ik de oude hefbrug met zijn benzinepompje, die in oude tijden concurreerde met mijn Familie. Ik draai de oude industrie terreinen op, waar ooit mijn school en industrie elkaar nog aanvulden… De oude wijk Soesterkwartier in, een deel vroeger als voorbeeld voor de wereld in het Utrechts landschap gepland. Met de armen iets wijder de prachtige Soesterweg met zijn rode gebakken klinkers en elkaar omarmende eiken over….
Mijn gedachten draaien in de richting van de wagenwerkplaatsen waar de mannen zich vroeger in het zweet werkten om een boterham voor hun thuis bij elkaar te verdienen achter de rokende smidsvuren. Ik zie de mannen nog met hun bammetjes richting de loodsen gaan en hoor in herinnering,  in de mistige verte de hoorn voor de schaft…
Dit alles nu als monument voor het volk, behouden en geëxploiteerd voor vertier en genot.

Amersfoort…
De stad die ik geërfd heb door er geboren te zijn…