Denk aan onze kinderen…

En dan land je in je eigen wijkje ff alleen aan een Grieks biertje en hapje… 
Een paar uurtjes zitten in de ondergaande zon die de wolken en de luchtballonnen boven ons schilderachtig inkleuren en de wijk aan je voorbij zien trekken… 
Als je al zo lang ergens woont is slijtage aan je opsteekarm niet ongewoon en het is ook gewoon leuk om zoveel mensen te kennen… tegenwoordig bewoond door niet alleen petjes en overall volk maar ook door snobs, studenten, pakken mensen, politici, bakfietsmevrouwen en meneren, zonaanbidders en dan met name voor hun wereldreddende zonnepanelen… heerlijk divers… en uit al die hoeken wordt de hand opgestoken… #ZoLeuk
Maar dan toch die hoek die nergens aan mee lijkt te kunnen of willen doen… en in die hoek blijven…

Een fijn gesprek daarover met eigenaar Vassilis… over de jeugd en over dom geboren zijn of gemaakt worden… Over dromen en realisme… Kansen krijgen of zelf creëren… Het kopen van zoveel mogelijk geluksmomentjes achter elkaar of gewoon genieten van een lang fijn gesprek met een biertje aan onze Noorderwierweg…

Een wijze Griek zei vanavond dat GOD moest lachen om al onze menselijke ideeen…

Toch hoop ik dat Vassilis zijn ideeen om jongeren te helpen aan kansen gewoon blijft doorzetten…  #MooieMan

Onderweg naar huis…

Geef een reactie