De dans…

De Dans tussen Lief en Stoer…

In de schaduw van mijn ziel, een strijd,

van twee werelden die ik draag, zij aan zij.

Het zachte fluisteren van zorg en trouw…

tegen het briesend vuur van trots en kou.

Een hand die reikt, vol warmte en kracht,

een hart dat vecht, een muur die wacht.

Lief zijn, een kunst, zo teer, zo puur…

Stoer doen, een masker, een pantser, een muur…

Wat weegt zwaarder, de glimlach die geeft, of de blik die zegt “Ik heb alles overleefd”?

Maar in de kern, waar stilte spreekt,

ligt een waarheid waar het voorzichtig naar toe begeeft.

Want stoer is soms bang voor de zachte toon…

en lief voelt zich naakt in het harde gewoon.

Maar samen, verweven, dansen zij voort,

een evenwicht dat geen woorden verstoort.

Dus laat me lief zijn, in al mijn kracht,

stoer als de beer, zacht als zijn vacht…

Een mens in balans, geen strijd, geen spel,

maar een ziel die puur en snoeihard leeft!

Bernard