Psychologisch onderzoek – Zaak D66 Amersfoort

Als u op deze pagina uitkomt heeft u een link ontvangen die de pagina zichtbaar maakt, er is geen enkele andere verwijzing naar deze pagina, ga met deze link uitzonderlijk voorzichtig om!
Er is inmiddels pers op de hoogte van dit hele gebeuren maar respecteren mijn verzoek om hier vooralsnog geen aandacht aan te geven, ik hoop dat je/u dat ook respecteert in aller belang!

Update: Amersfoort 10-07-2025
Laat het duidelijk zijn: onderstaande teksten zijn voorlopige rapportages, beschikbaar gesteld in mijn cliëntenomgeving ter inzage voor mij persoonlijk. Toch hecht ik er waarde aan dat een kleine groep mensen ook dit proces kan volgen. Uit zorg voor het raadslid heb ik sommige delen gezwart. Mensen die hierover vragen hebben, mogen deze delen hier ter plekke inzien als dat noodzakelijk of logisch is.

Het betreft géén eindconclusie en is uitsluitend bedoeld voor mijn behandeling, niet voor juridische doeleinden. De definitieve eindconclusie zal op een later moment worden vastgesteld door het volledige onderzoeksteam en het behandelteam, waarin ook een psychiater is betrokken met wie ik ook nog gesprekken voer. Deze eindconclusie zal worden toegevoegd aan het hoger beroep, naast onder andere alle steunverklaringen.

Toch geven deze tussenresultaten al een duidelijke richting voor de uiteindelijke duiding. Voor mij zijn de bevindingen niet onverwacht, maar ze bieden wél ruimte en rust in mijn denken en handelen op dit moment.

Laatste rapportage zie je hieronder als eerste.
Ga hier naar eerste rapport.

Managementsamenvatting:

  • Traject gestart op vrijwillig verzoek van cliënt, gericht op onafhankelijke en verdiepende recidieven risicotaxatie.
  • Onderzoek uitgevoerd door een gespecialiseerd team, met gestructureerde interviews, psychologische vragenlijsten en dossieranalyse.
  • Geen aanwijzingen voor psychopathologie, recidivegevaar of structureel grensoverschrijdend gedrag bij cliënt.
  • Cliënt wordt gekenmerkt door zelfreflectie, emotionele stabiliteit, moreel bewustzijn en maatschappelijke betrokkenheid.
  • Communicatie met het raadslid was complex, maar niet dwingend, stelselmatig of intimiderend.
  • Beschermende factoren: analytisch vermogen, behoefte aan structuur, goede zelfzorg, verantwoordelijkheidsgevoel.
  • Recidiverisico wordt als laag tot zeer gering ingeschat.
  • Bestuurlijke en sociale context speelden een grote rol in de escalatie van het conflict.
  • Geen bewijs voor doelbewuste druk, dreiging of manipulatie door cliënt.
  • Juridische duiding: Gedrag voldoet niet aan de criteria van belaging (art. 285b Sr).
  • Slachtofferperspectief: Gevoelens van onveiligheid bij het raadslid worden erkend, maar zijn niet direct het gevolg van cliënts handelen.
  • Herstelgerichte aanbevelingen: Bemiddeling of herstelgesprek wordt aanbevolen, mits beide partijen veilig en bereid zijn.
  • Geen zorgnoodzaak; reflectieve coaching wordt aanbevolen ter ondersteuning van persoonlijke ontwikkeling en balans.

–

–
–
–
–
–


Amersfoort 12-06-2025

Op dringend advies van de reclassering en de rechter heb ik mij vroegtijdig en volledig vrijwillig laten onderzoeken door De Waag. Niet omdat ik iets te verbergen heb, maar juist omdat ik niets te verbergen wíl houden! Ik zie het als een kans om via onafhankelijk onderzoek zichtbaar te maken wat er werkelijk speelt namelijk een doelbewust en zorgvuldig opgebouwd narratief, aangestuurd door de oud-bestuursvoorzitter, de fractieleiding, ouders en het betrokken raadslid en dit vervolgens gericht verspreid naar landelijk bestuur, politie, Openbaar Ministerie, rechterlijke macht, reclassering en burgemeester.
Het doel? Mij monddood maken, mij buitenspel zetten. Niet vanwege daden, maar omdat ik dingen aan de orde stelde die te pijnlijk waren voor mensen met een machtspositie. Ik benoemde misstanden en hield de organisatie een spiegel voor, binnen een organisatie die juist staat voor discussie, dialoog en fatsoen blijkt dit niet gewenst.

En nogmaals… ik was gevraagd door het bestuur, fractie en ook het raadslid zelf om weer actief te worden voor de afdeling, omdat men bepaalde zaken niet op gang kreeg en het raadslid in kwestie een probleem was, volgens een aantal uit het bestuur en de fractie…

Traject gestart op vrijwillig verzoek van cliënt, gericht op onafhankelijke en verdiepende risicotaxatie.

Onderzoek uitgevoerd door een gespecialiseerd team, met gestructureerde interviews, psychologische vragenlijsten en dossieranalyse.

  • Geen aanwijzingen voor psychopathologie, recidivegevaar of structureel grensoverschrijdend gedrag bij cliënt.
  • Cliënt wordt gekenmerkt door zelfreflectie, emotionele stabiliteit, moreel bewustzijn en maatschappelijke betrokkenheid.
  • Communicatie met het raadslid was complex, maar niet dwingend, stelselmatig of intimiderend.
  • Beschermende factoren: analytisch vermogen, behoefte aan structuur, goede zelfzorg, verantwoordelijkheidsgevoel.
  • Recidiverisico wordt als laag tot zeer gering ingeschat.
  • Bestuurlijke en sociale context speelden een grote rol in de escalatie van het conflict.
  • Geen bewijs voor doelbewuste druk, dreiging of manipulatie door cliënt.
  • Juridische duiding: Gedrag voldoet niet aan de criteria van belaging (art. 285b Sr).
  • Slachtofferperspectief: Gevoelens van onveiligheid bij het raadslid worden erkend, maar zijn niet direct het gevolg van cliënts handelen.
  • Herstelgerichte aanbevelingen: Bemiddeling of herstelgesprek wordt aanbevolen, mits beide partijen veilig en bereid zijn.

Wat is nu feitelijk vastgesteld in onderstaand rapport:

  • Geen psychische stoornis of maar iets wat daar op lijkt.
  • Geen behandelnoodzaak.
  • Geen daderpositie, maar juist een kwetsbare, reagerende rol waar ik ongewenst in terecht gekomen ben.
    Mijn situatie wordt vanaf nu dan ook primair benaderd vanuit slachtofferschap.
  • Een door de reclassering ‘zeer hoog’ ingeschatte kans op recidive is na slechts twee gesprekken al bijgesteld naar ‘matig’, met de inschatting naar ‘zeer gering’.
  • Uit de gesprekken is naar voren gekomen dat mijn reacties verklaarbaar zijn binnen een context van machteloosheid en grote zorgen… en dus niet duiden op stoornis of verhoogde dreiging.
  • Dat er geen sprake is van een patroonmatig of intentioneel grensoverschrijdend gedrag.
  • De hele aanleiding tot het traject blijkt gebaseerd op vermeende signalen die geen grond vinden in de werkelijkheid.
  • De behandelaren erkennen dat ik als re-integratiecoach, gewend ben continu te reflecteren op grenzen en verantwoordelijkheden en daarin zorgvuldig, professioneel en zo veilig als het mij mogelijk gemaakt wordt opereer.
  • Zonder mijn eigen extra verzoek tot onderzoek was dit traject inmiddels al beëindigd.

Dit is voor mij dus nog niet genoeg. Want ik wil zwart-op-wit aantonen wat ik al lang weet… dat het beeld van verhoogde dreiging en onvoorspelbaarheid géén basis heeft in de werkelijkheid, maar slechts in het door anderen gecreëerd en bij elkaar geharkt en bedacht verhaal.

Daarom heb ik op eigen initiatief gevraagd om een aanvullende, volledig onafhankelijke risicotaxatie. Twee onderzoekers binnen De Waag zullen deze uitvoeren, specifiek gericht op mijn casus. Mijn huidige behandelaren trekken zich voorlopig terug. Aanstaande dinsdag vindt al het overdrachtsgesprek plaats.

Bijzonder!

Wat helaas (nog) niet in het rapport is benoemd, maar wel meerdere keren ter sprake is gekomen tijdens de gesprekken, is de oprechte verbazing van mijn behandelaren over de politieke context waarin dit alles heeft kunnen ontstaan. Zij uitten hun verwondering over het feit dat binnen een politieke partij kennelijk wordt toegestaan dat een gekozen politicus een gesprek mag weigeren zonder opgaaf van redelijke reden, en dat het enkel vragen om zo’n gesprek als belaging kan worden uitgelegd. Dat iemand die wél het gesprek wil blijven zoeken vervolgens wordt uitgesloten, riep bij hen serieuze vragen op over de professionele en bestuurlijke verhoudingen in deze casus.

Deze normloosheid ondergraaft elke vorm van veilige politieke cultuur en verbaast zelfs professionals uit de GGZ. (Ik heb dit kenbaar gemaakt en ze nemen het mee in het eindrapport)

Waarom dit alles zo belangrijk is?

Omdat ik dit vóór het hoger beroep helder wil hebben. Ik wil de feiten in handen. Want ik weet, ik ben niet degene die bewust schade heeft toegebracht. Sterker nog, naast het raadslid ben ik ook één van de slachtoffers.
– Slachtoffer van een bizar slecht functionerend en manipulatief bestuur.
– Slachtoffer van een ontwijkende integriteitscommissie.
– Slachtoffer van een laf en politiek ingegeven optreden van de fractieleiding.

—> Hier vind je het mediastuk over De Zaak D66 Amersfoort
—> Hier vind je mijn hele verhaal over deze kwestie.
—> Hier vind je de feitenlijst over De Zaak D66 Amersfoort.
—> Hier vind je de timeline van de gebeurtenissen onder en naast elkaar.
—> Hier vind je de kwijtgeraakt lijst door deze kwestie.
—> Hier vind je de verklaringen van derden op dit alles hier.
—> Hier vind je de bestanden die er zijn in deze zaak, alleen toegang met wachtwoord.

Al jaren tegen de politiek aanleunen, Ikke Politiek.
Lees hier wat er aan vooraf ging, Beëindiging Sales & Design.
B gaat voor D66 Amersfoort, Persbericht.
Mijn kandidaatstelling, Ik en hoe en waarom ja.
Mijn belangrijkste standpunten.
Mijn D66 Amersfoort pagina.

STRIKT VERTROUWELIJK!
Laat dat helder zijn, onze namen waren al opgevraagd bij de rechtbank door partijleden na een mail van het D66A bestuur die vroegtijdig was rond gestuurd en het krantenbericht, ik kreeg al snel vragen uit de stad voor mijn kiezen. Ik wil niet dat dit alles naar buiten toe gebracht wordt!
Dat zou alle betrokken partijen nog meer schaden en dat is het laatste wat ik wens!
Belanghebbenden met gegronde vragen kunnen langskomen voor een gesprek en documenten op onze locatie inzien of beluisteren, indien noodzakelijk… Er worden geen documenten toegezonden!