Kunst?

Al jaren werk ik veelal op de achtergrond, soms onder een andere naam… aan beeldend werk, muziek en tekst. Mijn pad loopt dwars door alle disciplines heen, ik componeer, teken, schrijf en combineer dat tot nieuwe vormen van kunst. Niet per se om mezelf te etaleren, maar om iets te laten ontstaan dat groter is dan mijzelf en mensen te verwonderen of simpelweg te laten genieten.

Ik ben in de basis een techneut en constructeur met een naïeve overcreatieve bovenkamer die de wereld vaak net even anders ziet. Wat voor anderen vanzelfsprekend lijkt, kantelt in mijn hoofd tot iets nieuws, bruikbaars of onverwachts. Je mag me gerust een constructiekunstenaar noemen. Vanuit mijn kennis van materialen en technieken bouw ik werelden die net niet kloppen, wringen of uitdagen. Geen losse flarden, maar samenhangende lagen waarin klank, taal en beeld met elkaar in gesprek gaan. Het gaat mij nooit om het afzonderlijke, maar om de spanning die ontstaat in het geheel. De plek waar disciplines elkaar raken, botsen of juist samenvallen, daar begint mijn werk…

Maar wat mij werkelijk drijft is niet het maken van dingen, maar het scheppen van denkwerelden.

Ik werk het liefst samen. Niet in dienst van één richting of één ego, maar vanuit het geloof dat betekenis groeit als je ruimte geeft aan andere stemmen. Kunst is voor mij een gedeeld proces, een samenspel dat mag schuren, verrassen en iets nieuws laat ontstaan.

Mijn werk zoekt niet naar perfectie. In de imperfectie woont het echte. Het rafelrandje dat iets blootlegt. De stilte tussen tonen. De streep die uit de pas loopt. Dat zijn de plekken waar ik wil zijn. Ik zoek niet naar de massa, maar naar die wereld die precies op dit werk wacht en nodig heeft… De kijker die even blijft hangen, het oor dat een toon herkent, het hart dat een woord voelt zonder het meteen te begrijpen.

Alles wat ik bedenk, of samen met anderen creëer, kan ik vrijwel volledig zelf tot leven brengen. Ik beschik over alle technische vaardigheden die daarvoor nodig zijn, en beheers in de basis alle disciplines binnen de techniek.

Wat ik maak is een uitnodiging. Geen statement. Eerder een landschap waarin iets oplicht en jij even stil kunt staan. Veel van mijn werk was tot nu toe functioneel, als decorontwerper, als bouwer van beursstands en winkelinrichtingen kortom als vormgever in opdracht. Maar langzaam buig ik terug naar de kern. Kunst die mag ademen, die niet hoeft te bewijzen, waar ik de grenzen van bepaal…

Dat iemand er eerst voorbij loopt, iets opmerkt… maar nog niet weet wat en dan zijn pas in zijn achteruit zet…
Daar kan ik gelukkig naar kijken…

Wat ooit begon als toegepaste vormgeving is in beweging. Langzaam buig ik mijn werk terug naar de essentie…
kunst als betekenisvolle constructie… tastbaar, hoorbaar, voelbaar…

Lees en zie ook Samenhang.
Ga hier naar de digitale galerie.