Het één en ander op een rijtje…

Gedicht

Drep, drup, drop, drap, drip
Spetter, sputter, spotter, spatter, spitter
Klets, kluts, klots, klats, klits
Het rijmt niet maar ik heb het toch maar gedicht…

Alles hangt met alles samen… 

Bij boe hoort schrik
Bij klap hoort pijn
Bij duwen hoort afstand
Bij trekken hoort benauwen
Bij tackelen hoort vallen
Bij optrekken hoort helpen
Bij arm om de schouder hoort steun
Bij schop onder je kont hoort motiveren
Bij kietelen hoort aandacht
Bij schouderklop hoort geven
Bij omhelzen hoort bevestigen
Bij aai over je bol hoort fijn
Bij kus hoort liefde
Bij dit alles hoor samenzijn…

Doorgaan

In de hangmat in de zon… 
Lichaam uit… grijze massa aan… 
Wat gekozen… wat overkomen is… 
Wat gegeven… wat ontnomen is… 
Gijzeling…tussen wat wil en wat moet… 
Dualisme… tussen onrust wegnemen…of rust nemen… 
Zet ik toch het lichaam maar weer aan…

Met de mond open

Als de lichten dimmen…
Als de gesprekken verstommen…
Als de spots de instrumenten laten glimmen…
Als de boxen gaan brommen…
Begint de none verbale communicatie het van het aardse gelul te winnen…

Bekijk het maar…

Het licht is uit.
Of ik nu dichtbij of ver af kijk.
Het maakt niet uit.
Of ik nu naar boven of naar beneden kijk.
Het zicht is uit.
Of ik nu naar rechts of naar links kijk.
Het is tijd dat ik de ogen sluit.
Op weg naar gedroomde beelden waarmee ik mijn geest verrijk.
#Trus

Daarheid…

Wat is waar
Is het daar, dan is het klaar
Dan hoeven wij ons niet meer af te vragen waar…

Ver langen

In april wil ik juli
In juli wil ik november
in november wil ik januari
In januari wil ik april
Dat is wat ik dan wil…
Niet aan het einde… niet in het begin
Maar gewoon al middenin…

Zon der zorgen…

Door het glas zag ik dat het goed was…
Genieten van de zon…
Even zonder zorgen..
Die zijn er weer net als de zon voor morgen…

Kan niet anders
Je wil…
Je doet…
Je mag…
Je doet…
Je wenst…
Je doet…
Je moet…
Je doet…
Je verwenst…
Je doet…

Zelfbedrog

Die liegt…
zal nooit geloven.
Die niet proeft…
Die niet ziet…
Die niet luistert…
Die niet voelt…
Die niet liefheeft…
Die niet zorgt…
Die niet deelt…
Die niet respecteert…
Die niet mag…
Die niet kan…
Die niet geeft…
Die misbruikt…
Die gebruikt…
Die neemt…
Die zal zijn oordeel over een ander… van de waarheid beroven…

Anne Faber
Op pad gegaan…
Onbekend…
Gekend…
Heen gegaan…

Mist

Der uit en der weer in… 
Voor buiten heeft het nog geen zin…
De wereld heeft nog zijn deken…
En wij de onze om ons lijf onder te steken…
Der uit en der weer in… 

Lente nr. 50

De eerste weet ik al lang niet meer…
Maar nog altijd diezelfde boom… diezelfde zon…
Jij ouder ik een stuk jonger loop je ver op mij voor…
Voor ons elke dag nog licht aan de horizon…
We blijven staan… gaan elke dag weer door…
De oudheid inmiddels zichtbaar in onze kruin…
Blijven wij de wereld zien als speeltuin… 
Voor mij lente 50 alweer…

Luchtverplaatsing

Het gaat zo als het gaat.
Ik deed het, die verschrikkelijke daad.
Want het is 1 april.
Nu loop ik dus met een kikker in mijn bil.
Vanaf nu geen geknetter uit mijn spleet.
Maar louter gekwaak uit mijn……

Overleven

Is het… het zaadje dat wordt geplant…
Is het… het leven wat er aan is verwant…
Is het… de bloesem die opbloeit…
Is het… de bij die zich met het bevruchten bemoeit…
Is het… de zon die het met energie doorzeeft…
Is het… de regen die de cellen vulling geeft…
Is het… de wind die het los maakt…
Is het… de compost van rottende broeders en zusters die je heeft gemaakt… 

Vlokken

Wind stil… aarde donker…
Bloemen schommelen het landschap langzaam wit…
Wind stil… fluweel licht…
Het wit geeft nu helder zicht…
Wind stil… doodse stilte…
De aarde in ruste onder een witte deken…

Laat!

De koeien en CV ketels maar loeien…
De koffiemachines en azijnzeikers maar pruttelen…
De poezen en brommers maar snorren…
De meiden en boeren maar gieren…
De wind en wolven maar huilen…
Ik gaat mijn bed nog niet voor de werkelijkheid verruilen…

Onzichtbare lucht

Eten
Borrelen
Overdruk
Kring
Spier
Wind…

Herfstvakantie  

De nakomelingen vallen uit de bomen…
De blaren worden rood…
De kragen worden korter…
De wind waait door de bonen…
En de Sint gaat komen…

#zoietstoch

Horizontaal

Met het hoofd in het kussen…
Het lijf onder de dekens….
De geest naar een innerlijke wereld…
Op weg naar een nieuwe levenscyclussen…
#Trus

Caravan terrasje

De wind door de bomen…
Het kabbelen van de beek…
De stralen van de zon…
Het pruttelen van de koffie…
De geur van vers brood…
Ik reken het goed…

Boven mij…

Ze ontstaan…
Ze gaan…
Ze drijven voorbij…
Ze vallen op mij…
Ze raken beladen…
Ze ontladen op aarde…
De wolken zijn als mijn dromen… die altijd weer ontstaan…

Vinden

Moet je geloven om te rusten…
Moet je aannemen om te weten…
Moet je vertrouwen om lief te hebben…
Moet je berusten om verder te komen…
Moet je ver gaan om alles te gezien te hebben…
Moet je verjaren om kennis te vergaren…

Najaar

Jij bloem…
De kleur in je is kapot, vaal en rot…
Bijna vermolmt tot compost… in het voorjaar weer tot bloem uitgedost…

Niet

Een vriendschap is er… of niet…
Ook al zie je of spreek je elkaar niet… 
Als je daar aan twijfelt is het er gewoon niet…

Voor niets en iedereen

Met de rug op moeder aarde…
Een grasspriet in de mond…
Zien wat elke dag voor niets opkomt…

Voelen

Van donker naar licht…
Van staan naar buigen…
Van zweven naar liggen…
Van drijven naar zinken…
Van hollen naar stilstaan…
Van hemel naar hel…
Ergens in het midden red ik het altijd wel…

Verjaardag 2019

Waar vrienden mij raken… probeert bloed mij te kraken…
Wat liefde mij heeft gegund… hebben de triesten mij misgund…
Ondanks dat, een lente verder… en maakt het mij het leven steeds meer helder…

Brussel 22 maart 2016

Ik ben voor grenzen!
Aan het onfatsoenlijke…
Aan het ongepaste…
Aan het onhebbelijke…
Aan het oneerbare…
Aan het onbeschaafde…
Aan het onrechtmatige…
Aan het onbetamelijke…
#Toch

Vakantietijd

Wat een stilte… wat een rust…
Iedereen in de straat lijkt uitgeblust…
Donkere huiskamers…
Lege parkeerplaatsen…
Iedereen op pad naar een zuidelijke kust…

Lente

Donker en licht weten elkaar te evenaren…
Elke morgen weer meer dag…

Overleven

Is het… het zaadje dat wordt geplant…
Is het… het leven wat er aan is verwant…
Is het… de bloesem die opbloeit…
Is het… de bij die zich met het bevruchten bemoeit…
Is het… de zon die het met energie doorzeeft…
Is het… de regen die de cellen vulling geeft…
Is het… de wind die de vrucht los maakt…
of
Is het… de compost van rottende broeders en zusters die je heeft gemaakt…

 Wakker worden

Ogen open… kijk naar buiten…
Ogen dicht… kijk naar binnen…
Ogen open… om te sluiten voor wat we niet willen zien…
Ogen dicht… om te zien wat we wel moeten zien…
Wakker worden is nog niet zo makkelijk…

Niet echt

Waar ben je gebleven
Waar ben je naar toe
Waar hang je uit
Waar is de rilling heen…

Wat heb ik gedaan
Wat heb ik gelaten
Wat zou ik je moeten geven
Wat zou ik moeten nalaten…

Hoe kom je weer terug
Hoe maak ik het goed
Hoe gaan we elkaar weer vinden
Hoe laat ik het missen weten…

Och  winter  waar bent u gebleven
Zonder u geen verlangen naar het voorjaar
Want die heb ik meer lief
Of zou dat het probleem zijn…

Met de V.ingers in de lucht

Hoe kan je door te doden… de liefde voor je denken afdwingen…
Hoe kan je door te straffen… mensen vrij naar je laten luisteren…
Hoe kan je door te veroordelen…  over jouw onbezwaard laten oordelen…
Hoe kan je door te wijzen… andere richtingen duiden…
Hoe kan je door te sluiten… openstaan…
Hoe kan je door een ander te zijn, die ene zijn waar men geen hekel aan krijgt…

Zondagmorgen

De ogen open
Door het raam het eerste zonlicht
De zon heeft de nacht overwonnen
De ogen dicht
De dag relaxed begonnen…

5 mei

Binnen, thuis, met vertrouwde warmte…
Buiten, zon, de wereld haar energie gevend…
Binnen, koffie, met toast en stilte…
Buiten, vlaggen tonen onze vrijheid…
Binnen, nieuws, in stilte neem ik het waar…
Buiten, vrijheid, alleen Binnen grenzen aanwezig..

Kou

O mooi winterland…
Vertrek uit het land…
Maak ruimte voor het in de zon lezen van een goed boek en het dragen van een korte broek…

Vloed

Liggend, met mijn gezicht naar het westen gedraaid…
Met het linker oog de golven van het linnen volgend…
Voel ik het uit mijn fysiek opkomen…
Door innerlijke kracht niet langer te houden…
Vanuit het diepste weld daar het vocht…
Een snif een proest…
Daar is weer een hoest…

Stand van zaken…

Het bos van kleur verschiet
De beestenwereld voorraad aanlegt
Het weer kouder wordt
De paddenstoel zichtbaar word
Het zeeijs op de polen weer aangroeit
De gure wind het blad laat vallen
Het water de sloten vult
De mens de haard opstookt
Dan staan wij met ons noordelijk halfrond het verst van de zon…
#MeerNiet

Campinglife

Mezelf net verplaatst van het bed naar de ligstoel kijk ik nog wat mistig rond…
Langgerekte schaduwen maken van de tentstokken zonnewijzers in het natte gras…
Sjokkende mensen in hun sleezy nachtoutfit richting het toiletgebouw…
Kinderen rennen zich al de touwtyfus om bij het windstille weer, een vlieger te laten vliegen…
De buurman kijkt wat gaar over zijn krantje naar zijn BBQ en maakt met zijn door tong zijn lippen vochtig… vandaag gaat het er van komen…
De één zet voor zijn tent op een ingegraven gaspitje het water op, voor het bakkie wakker word vocht…
De ander wordt gewekt in zijn camper door de met de timer gezette cappuccino…
Hier word een croissantje en de gisteren bij een allerliefst dametje gekocht zelf ingemaakte potje aardbeien neergezet…
Ik vind goed zo…

Tijd

tikt weg…
elke seconde…
tot er geen tijd meer is…

Van die dingen

Ik wil dingen…
dingen die geluk geven…
dingen die je niet kan aanraken…
dingen die “mij” raken

regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels, regels…

Door de puristen onder ons regelmatig benauwend destructief gebruikt…
Voor de timmermannen onder ons vooral constructief gebruikt…
Ik persoonlijk zou het wel op toilet papier gedrukt willen hebben…

Warmte

in de zomer een late avondvest die het moet doen
in de herfst een jas
in de winter een das
in de lente een zoen

Verkering met een luchtje

ik aanbid de geur van je shampoo
ik ben verzot op de dampen van je crèmespoeling
ik verafgood de stoom van je bodymilk
ik ben bezeten van je fresh breath tandpasta
ik bewonder de condens van je deodorant
ik ben verkikkerd op de odeur van je parfum
ik houd van de atmosfeer van je wasmiddel
ik ben stapel op de wasem van je wasverzachter
ik kots van de aura van teerlucht die je sigaret voortbrengt
ik antwoord dus “nee” het wordt niets tussen ons…

Karakter

volgens vrienden ben ik, 80 plusser als ik mijn advocaatje met slagroom eet…
volgens maten ben ik, homo als ik een bakkie thee drink…
volgens kennissen ben ik, natuurslopende en niet sociale “bal” omdat ik liberaal stem…
volgens makkers ben ik, nicht als ik roze draag…
volgens kameraden ben ik,  volks als ik “de vlieger” opzet…
volgens naasten ben ik, vrouwtje omdat ik graag winkel…
volgens kornuiten ben ik, bejaarde omdat ik van caravan vakanties houd…
volgens bekenden ben ik, groenschoen omdat ik oldtimer rijd…
volgens verwanten ben ik, gay als ik “Ich bin wie du” door mijn luidsprekers laat schallen…
volgens mezelf ben ik, “Ben” met plezier in het leven…

Herfst

Een pimpelmeesje…
Een mooie eik in de zon…
Een Vlaamse gaai…
Een voedseldeken als grabbelton…
Een zwarte kraai…
Op ons voorterrein is het een beestenfeestje…

Creëren

Ongezond hangend op mijn rug achter mijn bureau, de bekleding van de stoel warm schetend.
Rammelend op het toetsenbord typ ik een tekst, die nog niets zegt… de muis sturend over het lege scherm menu’s openend op jacht naar de juiste inspiratie…
Rammelend op het toetsenbord type ik een tekst, die er langzaam toe lijkt te doen… op het nog witte scherm, traag werkend naar een oplossing op de vraag om vanuit het niets… iets te maken…
Rammelend op het toetsenbord type ik een tekst, die lijkt op wat ik wil gaan zeggen… de juiste opmaak kiezend voor de vorm verschijnt daar het volledige antwoord op het scherm. 
Rammelend op het toetsenbord type ik deze tekst, die nu wat zegt…
Weer flik ik het om vanuit het niets… iets te maken…

Steun en toeverlaat

Jij leidt mij de weg
Jij bent mijn licht in de duisternis
Jij bent mijn steun in beschonken toestand
Jij bent mijn pispaal
Jij bent mijn lantaarnpaal…

Voeding

Door mijn mond geadoreerd
Door ritmische bewegingen gekleineerd
Alle energie uit je geduwd loop ik met je rond
nu hoef je alleen nog maar uit mijn……

Amersfoort…

Een plaats ontstaan bij een doorwaadbare plek in de Amer en door de latere rechten een stad! aan de rand van de heuvelrug in het bosrijke landschap genoemd…

Ik zweef door de groene straten en bezie de veranderingen van mijn stad, vele monumenten in ere houdend, met een groots gevoel van eer in een nieuwe omgeving geplaatst…

Met de armen wijd ren ik over de golvende op de oude wallen aangelegde plantsoenen heen, met zijn oprijzende brokken gesteente die de stad elementen van de wereld geeft.
In mijn geest doemen beelden op van de slingerende straatjes in het oude centrum, die door hun vorm al het gevoel van een vrolijk beschonken toestand geven…
De grachten over, bevaren door de Waterlijn, die vrijwillig en luidruchtig de oudheid van de stad rijmen.
Zweverig laveer ik door een stad heen die beroemde kunstenaars en notabelen in zich heeft geherbergd, die liefkozend de hemel in gepredikt worden…
In gedachte daal ik neer op De Lieve Vrouwekerkhof… In de avondzon trekt de schaduw van Onze Lieve Vrouwe toren over haar plein.
Ik zie mensen genieten van een hapje, drankje en een kletsje…

Vertrekkend langs de oude Eem naar mijn wijk zie ik de oude hefbrug met zijn benzinepompje, die in oude tijden concurreerde met mijn Familie. Ik draai de oude industrie terreinen op, waar ooit mijn school en industrie elkaar nog aanvulden… De oude wijk Soesterkwartier in, een deel vroeger als voorbeeld voor de wereld in het Utrechts landschap gepland. Met de armen iets wijder de prachtige Soesterweg met zijn rode gebakken klinkers en elkaar omarmende eiken over….
Mijn gedachten draaien in de richting van de wagenwerkplaatsen waar de mannen zich vroeger in het zweet werkten om een boterham voor hun thuis bij elkaar te verdienen achter de rokende smidsvuren. Ik zie de mannen nog met hun bammetjes richting de loodsen gaan en hoor in herinnering, in de mistige verte de hoorn voor de schaft nog gaan…
Dit alles nu als monument voor het volk, behouden en geëxploiteerd voor vertier en genot.

Amersfoort…
De stad die ik geërfd heb door er geboren te zijn…

Ik schreef ooit dit over onze wijk op een heerlijke loome zomerse zondag waarop ik folders liep voor duurzaam Soesterkwartier…

Soesterkwartier…
In het zonnetje rondje Soesterweg gedaan, heerlijke straat toch, het heeft heel Soesterkwartier in zich…   Buurvrouwen die elkaar de was reiken omdat de wasmachine het gister begaf. Studenten die in de door hun met banken ingerichte tuin de hond uitlaten en in slaapkleding de koffie delen. Druk discussiërende buurmannen onder een motorkap, over de in hun tijd wel te begrijpen Weber carburateur…   Massa’s aan fietsers richting het dichtbij gelegen centrum, de bossen, duinen of dierentuin… trillend pratend over de door boomwortels gecreëerde wasbord bestrating…   Hoog opgetrokken schuttingen omdat men zo min mogelijk last wenst te hebben van de auto verkopende buurman. Ramen open met Hazes… net iets te hard aan, “daar zat ik naast een lege kruk…” en drie buren die daarbij hun auto’s in de tuin staan te poetsen…   Luid blaffend verdwijnt een hond achter een kat aan, een steeg in… om seconden later weer keffend de steeg uit de straat over te schieten… nu met de kat jagend achter zijn achillespezen aan…   Kinderen die een hut bouwen met een dekzeil van een boot die in de voortuin overwinterd heeft. Kerkgangers wandelend met hoedje op, richting hun gebedshuis…   En ik… ik die veelal de namen herken die op de brievenbussen staan en altijd één hand vrij moet houden om terug te groeten…   Meer dan 45 jaar leven op de Soesterweg… het is goed zo…

Soesterweg

Genieters en klagers hebben het over het zelfde…
Ze hebben het over je honden poep, achtergelaten door kuierende mensen met hun speelkameraad
Ze hebben het over je geen voorrang gevent verkeer, zich haastend naar huis en haard
Ze hebben het over je gekantelde stoeptegels, door wortels van de hemelreikende eiken naar boven gewerkt
Ze hebben het over de snelheid die je verkeer neemt om daar te komen waar je ons al een leven lang brengt
Ze hebben het over je in het zonlicht vallend bladerdak, met doorzichtige kleuren van de liefde
Ze hebben het over je verzakkingen door het oude riool die ik als kind nog heb zien gaan wormen door je grond
Ze hebben het over je parkeren wat ons lopend door de hondenpoep verder dwingt
Ooit een karrenspoor en ik heb geen vragen meer waarvoor
Klagers en genieters hebben het over het zelfde…

Naar bed…  

Zo tegen de nacht… wens ik een vacht…
Langzaam sierlijk uitkleden… is verleden…
Hinkend op blote voet… ververs ik mijn ondergoed…
Op tast vind ik mijn bed… en doe ik stiekem mijn atheïsten gebed…
Ssst…
#welterusten 

geïllustreerd door Gemma Oosterhof,

Songteksten…