4 mei?

Heden.

Mijn geweten knaagt…
Mijn zintuigen weten, mijn eigenbelang wordt belaagd.

Ik zie de vernedering, maar zeg niets…
Die angst hoor ik in elke mond.
Geen kleur kiezen lijkt gezond.

De woorden hard, de blikken leeg…
De waarheid valt, maar niemand beweegt.
Een kind huilt, de mens veegt.

Hun ogen blind, hun handen schoon…
Ze geven geen ruimte voor een ‘nee’
Kiezen voor gemak, voor het ‘oké’

Zij zien en weten…
Zij zwijgen en buigen.
Zij knikken en schuiven.

Zij verleggen…
De rode lijn.

Verleden.

Aan mijn geweten wordt geknaagd…
Mijn zintuigen wisten, mijn eigenbelang werd belaagd…

Ik zag de vernedering, maar zei niets…
Die angst hoorde ik in elke mond.
Geen kleur kiezen leek gezond.

De woorden hard, de blikken leeg…
De waarheid viel, maar niemand bewoog.
Een kind huilde, geen mens verboog.

Hun ogen blind, handen schoon…
Ze gaven geen ruimte voor een ‘nee’.
Ze kozen voor gemak, voor het ‘oké’.

Zij zagen en wisten…
Zij zwegen en verloochen.
Zij bogen en schoven.

Zij verlegden…
De rode lijn.